National Integration Through Thirukkural And Sanskrit
Law of Karma
Karma is the Sanskrit word for “action” or “deed”. Any physical or mental action is considered as Karma. The results or ‘fruits’ of actions are called Karma-phala (fruit of Karma). According to Sanatana dharma tradition (Hinduism), life is an infinite chain of results of actions (Karma) and results. In simple words this works as “Law of Cause and Effect” or “As you sow, so you reap”.
Karma in Hinduism (Sanatana dharma) is considered to be a spiritually originated law that governs all life. Karma refers to the totality of one’s actions and their concomitant reactions in this and previous lives, all of which collectively determines one’s future , which is widely called as destiny.
Law of Karma works with precision. Other faiths view all human life events as the Will of God. But in Sanathana Dharma, God has no role or influence in the state of a living being. God does not punish or reward people. Every thing happens on account of one’s own actions (Prabdha karma). There is nothing chaotic or capricious in this world. Things do NOT happen in this universe by accident or chance in a disorderly manner or with God’s Random Will. They happen in regular succession and events follow each other in a regular order. They happen exactly as per the perfect system laid down by the God called Law of Karma.
Srimad Bhagavatam cites an example: A mother cow can identify its calf among thousands of other calves. She has this Mystical Ability. Similarly, Our karma will find us among the millions on this planet.
Kanchi Acharya says, likens Prarabda Karma to a self-addressed pre-paid stamped envelope which will be delivered to the addressee.
Krishna says in the Bhagavad-gita (4.17) गहना कर्मणो गतिः (க³ஹனா கர்மணோ க³தி꞉) “Gahana Karmano Gatih” which means, the law of Karma is deep and not easily comprehensible. One cannot easily understand the way in which action and reaction works. God knows best which reaction has to be given at what time in what condition. Some reaction may come in this lifetime, some in the next and some in a distant future lifetime.
In Mahabharata, after the Kurukshetra war was over, Dhritarashtra asked Krishna, “I had 100 sons. All of them were killed. Why?”
Krishna replied, “50 lifetimes ago, You were a hunter. While hunting, you tried to shoot a male bird. It flew away. In anger, you ruthlessly slaughtered the 100 baby birds in the nest. Father-bird had to watch in helpless agony. Because you caused that father-bird the pain of seeing the death of his 100 sons, you too had to bear the pain of your 100 sons dying”.
Dhritarashtra said, “Ok, But why did I have to wait for fifty lifetimes?”. Krishna answered, “You were accumulating ‘Punya’ during the last fifty lifetimes to get 100 sons. Then the turn of ‘Paap’ (sin) that you have done fifty lifetimes ago.”
There are popular quotes on Karma like the following.
“The mills of God grind slow; but, they grind exceedingly fine.”
“The law of Karma may be slow to act. But no one can escape it”.
Every one should learn to be very careful about their words, actions and thoughts.
Thiruvalluvar has dedicated an entire chapter 21 to “Fear of Bad Deeds”.
In couplet 202 he says, Fire destroys an object and then it extinguishes on its own. But effects of bad deeds follow multiple births and destroys the individual in every birth.
பரிமேலழகர் உரை:
தீயவை தீய பயத்தலான் – தனக்கு இன்பம் பயத்தலைக் கருதிச் செய்யும் தீவினைகள், பின் அஃது ஒழித்துத் துன்பமே பயத்தலான், தீயவை தீயினும் அஞ்சப்படும்- அத்தன்மையாகிய தீவினைகள் ஒருவனால் தீயினும் அஞ்சப்படும். (பிறிதொரு காலத்தும், பிறிதொரு தேயத்தும், பிறிதோர் உடம்பினும் சென்று சுடுதல் தீக்கு இன்மையின், தீயினும் அஞ்சப்படுவதாயிற்று.).
In couplet 207 he says that one can even manage to escape the effects of enmity during one’s life time, but cannot escape the enemy created by one’s bad deeds which will assiduously pursue, conquer and ruin him continuously in all his future births.
பரிமேலழகர் உரை:
எனைப்பகை உற்றாரும் உய்வர் – எத்துணைப் பெரிய பகை உடையாரும் அதனை ஒருவாற்றால் தப்புவர், வினைப்பகை வீயாது பின் சென்று அடும் – அவ்வாறன்றித் தீவினை ஆகிய பகை நீங்காது புக்குழிப் புக்குக் கொல்லும் (‘வீயாது உடம்பொடு நின்ற உயிரும் இல்லை.’ (புறநா.363) என்புழியும் வீயாமை நீங்காமைக்கண் வந்தது.).
In his couplet 208 says he that, effects of bad actions follows one like a Shadow. It cannot be wished away.
பரிமேலழகர் உரை:
தீயவை செய்தார் கெடுதல் – பிறர்க்குத் தீவினை செய்தார் தாம் கெடுதல் எத்தன்மைத்து எனின், நிழல் தன்னை வீயாது அடி உறைந்தற்று – ஒருவன் நிழல் நெடிதாகப் போயும், அவன்றன்னை விடாது வந்து அடியின்கண் தங்கியதன்மைத்து. (இவ்வுவமையைத் தன் காலம் வருந்துணையும் புலனாகாது உயிரைப்பற்றி நின்று அது வந்துழி உருப்பதாய தீவினையைச் செய்தார், பின் அதனால் கெடுதற்கு உவமையாக்கி உரைப்பாரும் உளர். அஃது உரை அன்று என்பதற்கு அடி உறைந்த நிழல் தன்னை வீந்தற்று என்னாது, வீயாது அடி உறைந்தற்று என்ற பாடமே கரியாயிற்று. மேல் ‘வீயாது பின் சென்று அடும்’ என்றார்.ஈண்டு அதனை உவமையான் விளக்கினார்.).
sanskritroots.com 