National Integration Through Thirukkural And Sanskrit
Role Play
Role play is the act of imitating the character and behaviour of someone who is different from yourself. This is intended to develop insights into the thoughts and feelings of the other person and understand and empathize with their perspective, opinion, or point of view.
Role play is used extensively in management training to make people aware of the impact of their words and actions on others. This helps, people to review the experience and determine what they need to do differently, to be more effective. Role play effectively enables people evaluate their own behaviors they need to change and start practicing them.
Psychologists say that there are three standard roles in any human interaction.
- Initiator/Aggressor 2. Respondent/Victim 3. Witness/By-stander.
A study was conducted on some interactions, and people were asked to record their initial assessment of the other person. The initial assessment was mostly on these lines.
Arrogant / Dominating / Hostile / Quiet / Aggressive / Submissive / Considerate / Mature / Clever / Docile / Cunning / Understanding / Exploiting / Fleecing / Emotional / Temperamental / Teasing / Respecting other’s perception / Reasonable and fair / Benign to others feelings etc.,
When Psychologists asked the people to switch roles, in 90% of the cases, people revised their initial assessment about others. Role play imbibes the thought “Before being quick to judge someone for their actions, you should always try to put yourself in their place”.
Common questions which people should ask themselves to understand others behaviour are:
- What would I do if I were in his place?
- How would I react, if I were in his situation?
- What if this had happened to me, or someone in my family ?
Introspection on the above lines, leads to a better emotional response.
Thiruvalluvar in at least four of the couplets insists on understanding human emotions by ‘putting oneself in the shoes of other’ and reflecting on them. He emphatically says that “Emotional Intelligence must co-exist with Cognitive Intelligence if one were to become humane in their social interactions”.
பரிமேலழகர் உரை:
இன்சொல் இனிது ஈன்றல் காண்பான் – பிறர் கூறும் இன்சொல் தனக்கு இன்பம் பயத்தலை அனுபவித்து அறிகின்றவன்; வன்சொல் வழங்குவது எவன்கொல் – அது நிற்கப் பிறர்மாட்டு வன்சொல்லைச் சொல்வது என்ன பயன் கருதி? (‘இனிது’ என்றது வினைக்குறிப்புப் பெயர். கடுஞ்சொல் பிறர்க்கும் இன்னாதாகலின், அது கூறலாகாது என்பது கருத்து.).
Having experienced the pleasures of sweet words from others, why should one choose to utter harsh words to others.
பரிமேலழகர் உரை:
பிறவும் தமபோல் பேணிச் செயின் -பிறர் பொருளையும் தம்பொருள் போலப் பேணிச் செய்யின்; வாணிகம் செய்வார்க்கு வாணிகம் – வாணிகஞ் செய்வார்க்கு நன்றாய் வாணிகம் ஆம். (பிறவும் தமபோல் செய்தலாவது, கொள்வது மிகையும் கொடுப்பது குறையும் ஆகாமல் ஒப்ப நாடிச் செய்தல். இப்பாட்டு மூன்றனுள், முன்னைய இரண்டும் அவையத்தாரை நோக்கின்; எனையது வாணிகரை நோக்கிற்று, அவ்விருதிறத்தார்க்கும் இவ்வறம் வேறாகச் சிறந்தமையின்.).
The business of a trader can successfully flourish only when he takes interest and guards the wealth of others as if it were his own.
பரிமேலழகர் உரை:
வலியார் முன் தன்னை நினைக்க – தன்னின் வலியார் தன்னை நலிய வரும்பொழுது அவர்முன் தான் அஞ்சிநிற்கும் நிலையினை நினைக்க, தான் தன்னின் மெலியார்மேல் செல்லுமிடத்து – அருளில்லாதவன் தன்னின் எளியார்மேல் தான் நலியச் செல்லும் பொழுது. (‘மெலியார்’ எனச் சிறப்புடைய உயர்திணைமேல் கூறினாராயினும், ஏனைய அஃறிணையும் கொள்ளப்படும். அதனை நினைக்கவே, இவ்வுயிர்க்கும் அவ்வாறே அச்சம் ஆம் என்று அறிந்து, அதன்மேல் அருள் உடையன் ஆம் என்பது கருத்து. இதனால் அருள் பிறத்தற்கு உபாயம் கூறப்பட்டது.).
One should imagine oneself cringing in front of persons, who are stronger than one, while interacting against persons, who are weaker than one.
பரிமேலழகர் உரை:
அறிவினான் ஆகுவது உண்டோ – துறந்தார்க்கு உயிர் முதலியவற்றை உள்ளவாறறிந்த அறிவினான் ஆவதொரு பயன் உண்டோ, பிறிதின் நோய் தம் நோய்போல் போற்றாக்கடை – பிறிதோர் உயிர்க்கு வரும் இன்னாதவற்றைத் தம் உயிர்க்கு வந்தனபோலக் குறிக்கொண்டு காவா இடத்து? (குறிக்கொண்டு காத்தலாவது: நடத்தல், இருத்தல், நிற்றல், உண்டல் முதலிய தம் தொழில்களானும், பிறவாற்றானும் உயிர்கள் உறுவனவற்றை முன்னே அறிந்து உறாமல் காத்தல். இது பெரும்பான்மையும் அஃறிணைக்கண் நுண்ணிய உடம்பு உடையவற்றைப் பற்றி வருதலின் பொதுப்படப் ‘பிறிதின் நோய்’ என்றும், ‘மறப்பான் அது துன்புறினும் நமக்கு இன்னா செய்தலாம்’ என்று அறிந்து காத்தல் வேண்டும் ஆகலின், அது ‘செய்யாவழி அறிவினான் ஆகுவது உண்டோ’ என்றும் கூறினார். இதனால் சோர்வால் செய்தல் விலக்கப்பட்டது.).
It is no use acquiring sound knowledge of all aspects of life, when one does not realize the pain of other souls due to sins committed against them. They should understand the pain inflected on others as their own and take steps to protect them.
“Manu Needhi Cholan” a King of the Chola dynasty in Tamilnadu, executed his own son to provide justice to a cow. Legend has it that the King hung a giant bell in front of his courtroom for anyone needing justice to ring. One day, he came out on hearing the ringing of the bell by a cow. Upon enquiry, he found that the calf of that cow had been killed under the wheels of his chariot. In order to provide justice to the cow, he killed his own son, under the chariot as his own punishment to make himself suffer as much as the cow. Impressed by the justice of the King, Lord Shiva blessed him and brought back the calf and his son alive. He has been mentioned in the epics Silappatikaram and Periya Puranam. His name has since then been used as a metaphor for fairness and justice in Tamil literature.
sanskritroots.com 