National Integration Through Thirukkural And Sanskrit
Definition of Brahman
Varnashrama Dharma, according to spiritual scriptures , refers to 4 broad classification of roles and responsibilities which are to be followed by people, for the organized conduct of society. Varnashrama Dharma recognizes the fact that individuals have different innate tendencies for work and exhibit a variety of personal qualities and hence rules cannot be the same for all members of the society. The resultant matrix of such tendencies and qualities is Varnashrama Dharma.
The four major Varnas and their roles and responsibilities are
Varnas Roles and Responsibilities
Shudra Producing Goods and Services
Vyshya Marketing of the Goods and Services produced
Kshatriya Protecting the people from violence
Brahmana Providing a spiritual vision and pray for the welfare of the Society
For each of the above categories
- extent of knowledge pursuits
- levels of physical exertion
- spiritual and social customs to be followed and
- food practices to be adopted
have been defined to enable each individual to excel in the chosen role. From the above definition, it is clear that, practice of any Varna is an individual’s choice and it is independent of one’s caste.
For people pursuing Brahmana Varna some of the major conditions are:
- Learning and Reciting Vedic scriptures
- Teaching them to others
- Conducting of Yagnas for the welfare of the Society
- Seeking alms on a day-to-day basis and not saving even a Penny for the future
- Donating whatever in one’s possession
- Practicing abstinence from physical pleasures
- Avoiding Non-Vegetarian food
It is considered that lot of self-discipline is required for an individual to practice Brahmana Varna and hence the toughest of all. Such a Brahman becomes an example and his conduct an inspiration to members of other Varnas to adhere to the rules of their Varnas. The adherence to the specified rules , by members of each Varna, thus, ensures a harmonious and peaceful society.
History has numerous examples of people from different castes revered as Brahmans by virtue of their spiritual contributions. Valmiki, author of the Ramayana, was a robber. Vyasa, author of the Mahabharata, was the son of a fisherwoman and Lord Krishna was a Yadav (cowherd).
Over the last couple of centuries, people with non-spiritual ideologies continuously mislead people about the word Brahman and interpreted Varnashrama Dharma as a retrograde caste system placing Brahman, deliberately at the top of the hierarchy to enable suppression of other sections of society. They distorted the fact, that the Caste system is birth-oriented whereas Varna system is role-oriented.
Thiruvalluvar in his couplet 30, however concurs, with the definition as set out in scriptures of Sanathana Dharma.
அந்தணர் என்போர் அறவோர்மற்று எவ்வுயிர்க்கும்
செந்தண்மை பூண்டுஒழுக லான்
Andhanar Enbor Aravor-matru evvuyirK-kum
Sen-dhanmai Poondu-ozhuga Laan
Sanskrit Translation by Shri S. N. Srirama Desikan
ஸர்வ பூ₄த த₃யா ஸாந்த்₃ரா: யே து த₄ர்ம பராயணா: |
த ஏவ ப்₃ராஹ்மணா: ப்ரோக்தா: யதய: ஸம்ஸி₂த வ்ரதா: ||
பரிமேலழகர் உரை:
எவ்வுயிர்க்கும் செந்தண்மை பூண்டு ஒழுகலான் – எல்லா உயிர்கள் மேலும் செவ்விய தண்ணளியைப் பூண்டு ஒழுகலான்; அந்தணர் என்போர் அறவோர் – அந்தணரென்று சொல்லப்படுவார் துறவறத்தில் நின்றவர். (பூணுதல் விரதமாகக் கோடல். ‘அந்தணர்’ என்பது அழகிய தட்பத்தினை உடையார் என ஏதுப்பெயர் ஆகலின், அஃது அவ்வருளுடையார் மேலன்றிச் செல்லாது என்பது கருத்து. அவ்வாறு ஆணையுடையாராயினும் உயிர்கண்மாட்டு அருளுடையர் என்பது இதனால் கூறப்பட்டது.
பிற உரைகள்:
அற உணர்வும் அருள் நெஞ்சமும் உடையவர் இந்தநாட்டில் இந்தச்சமயத்தில் இந்தக்குலத்தில் பிறத்தல் வேண்டும் என்பதில்லை. அவர்க்கு நாடு, நிறம், மொழி, சமயம், சாதி போன்ற வேற்றுமைகள் தோன்றுவதில்லை. அறநெஞ்சம் படைத்தவர் யாராயினும் எக்குடிப் பிறந்தவராயினும் எந்நிலையில் இருப்போராயினும் இல்லறத்தாராயினும் துறவறத்தாராயினும் ஆணாயினும் பெண்ணாயினும் அவர் அந்தணர் ஆவர். செந்தண்மை பூண்டொழுகும் அறநெஞ்சம் இல்லாதவர் எக்குலத்தில் பிறந்தாலும் அந்தணராகார். இதனால், எவ்வுயிருக்கும் செந்தண்மை பூண்டொழுகும் சிறப்பொழுக்கம் இல்லாதவர், அந்தணர் எனப்படமாட்டார் என்பதும், எக்குலத்தில் பிறந்தாலும் செந்தண்மை பூண்டொழுகும் அறவோர் அந்தணர் எனப்படுவாரென்பது இப்பாடல்வழி தெளிவுறுத்தப்பட்டது.
Bhagavad Gita Verse 18.42 also endorses the above view.
ஸ²மோ த³மஸ்தப: ஸௌ²சம் க்ஷாந்திரார்ஜவமேவ ச |
ஜ்ஞானம் விஜ்ஞானமாஸ்திக்யம் ப்³ரஹ்மகர்ம ஸ்வபாவஜம் ||
Peacefulness, self-control, austerity, purity, tolerance, honesty, wisdom, knowledge, and religiousness-these are the qualities by which the Brahmans work.
***
Thiruvalluvar in his couplet 134 endorses that, a Brahman should never swerve from self-discipline. Such an act has a catastrophic effect on the society and that is a bigger sin than forgetting the Vedas.
மறப்பினும் ஓத்துக் கொளலாகும் பார்ப்பான்
பிறப்புஒழுக்கம் குன்றக் கெடும்
Marappinum Oaththuk Kolalaagum Paarppaan
Pirappu-ozhukkam Kundrak Kedum
Sanskrit Translation by Shri S.N. Srirama Desikan
அதீ₄த விஸ்ம்ருதம் வேத₃ம் ப்ராப்னோதி பட₂னாத் புன: |
விப்ரோ நஷ்ட குலாசார: புனர்னாப்னோதி விப்ரதாம் ||
பரிமேலழகர் உரை:
ஓத்து மறப்பினும் கொளலாகும் – கற்ற வேதத்தினை மறந்தானாயினும் அவ் வருணம் கெடாமையின் பின்னும் அஃது ஓதிக்கொள்ளலாம், பார்ப்பான் பிறப்பு ஒழுக்கம் குன்றக் கெடும்.- அந்தணது உயர்ந்த வருணம் தன் ஒழுக்கம் குன்றக் கெடும். (மறந்தவழி இழிகுலத்தனாம் ஆகலின், மறக்கலாகாது என்னும் கருத்தான், ‘மறப்பினும்’ என்றார். சிறப்புடை வருணத்திற்கு மொழிந்தமையின், இஃது ஏனைய வருணங்கட்கும் கொள்ளப்படும்.).
A Brahman who forgets to recite Vedas can always do it later. But, if he were not to observe the discipline required of his role and responsibility, it is a disgrace to his Varna.
Verse 109 of Chapter 1 in Manusmriti emphasizes that the reciting of Vedic and Spiritual Texts can bear fruit only if self-discipline is practiced by Brahmans.
आचाराद् विच्युतो विप्रो न वेदफलमश्नुते
ஆசாராத்³ விச்யுதோ விப்ரோ ந வேத³ ப²லமஸ்²னுதே
sanskritroots.com 